top of page

Abonneer je op de podcast via

  • Dennis van den Buijs

Hannibal en de bloedrode wijn


Het is een mistige zomerochtend langs het Trasimeense meer. Tussen de zoemende muggen in de drassige velden marcheren 30.000 Romeinse troepen aangevoerd door consul Gaius Flaminius. Ze hebben maar één doel: Hannibal en zijn olifanten verslaan. Enkele uren en een valstrik later ligt het Romeinse legioen bloedend en verslagen in het meer. Hannibal bezorgt de Romeinen een schandelijke nederlaag en een trauma dat eeuwen zal nazinderen.

'Gaat deze site niet over wijn?' is uw terechte opmerking. Maar geduld is een schone deugd voor elke wijnliefhebber. Waar Hannibal en de zijnen in 217 voor Christus de Romeinen in de pan hakten (***), groeien nu edele wijnranken. Sangiovese om precies te zijn. Het Trasimeense meer ligt in Umbrië, samen met Toscane het kernland van de koning der Italiaanse druiven. Langs de noordelijke oevers van het Lago Trasimeno ligt een dorp waarvan de naam nog verwijst naar dat bloedvergieten van Hannibal en co: Sanguineto. Volgens de overlevering kleurde het water van het meer die dag wijnrood.

Trasimeense tranen

Met wat verbeelding proef je in je glas nog steeds het bloed van de gesneuvelde Carthagers en Romeinen in het lokale terroir. Bijvoorbeeld bij de cantina Poggio Bertaio op een boogscheut van de historische plek. Bij een wijnverkoop voor een goed doel had ik vorige herfst mijn oog laten vallen op een van hun wijnen: de Stucchio. Een sangiovese die door de verkopers vergeleken werd met een goede Chianti. Door een vergissing bleek de bewuste Stucchio helaas niet in mijn geleverde wijnpakket. Zeer jammer maar de Stucchio bleef in mijn achterhoofd zitten. Geduld wordt gelukkig altijd beloond, weet u nog.

Deze zomer waren we op reis langs de Toscaanse kant van het meer. Kleine kinderen zijn helaas niet zo happig op uitgebreide bezoeken van wijndomeinen, en dus zat Poggio Bertaio niet in de planning. Tussen droom en daad staan middagdutjes in de weg. Een pizza eten in het sfeervolle Passignano sul Trasimeno kon gelukkig wel. De uitbater van de bewuste Osteria hanteerde de fijne formule dat je élke fles op zijn kaart ook per glas kon drinken. Van lokale landwijn tot een Montefalco Sagrantino (eat that Vlaamse horeca). En u raadt het al: ook de Stucchio lag in de kelder te wachten om ontkurkt te worden. De belofte van een overheerlijke Umbrische wijn werd waarheid. Geduld is een schone deugd. (Lees verder onder de foto's)

Cimbolo

Afgelopen weekend kwam het bloed van Hannibal opnieuw op de radar. Als verjaardagscadeau kreeg van een goede vriendin als bij wonder de Cimbolo van Poggio Bertaio cadeau. 'Wijn kopen voor u is niet gemakkelijk hoor,' zuchtte ze. De meegebrachte fles bewees nochtans het tegendeel. Bleek dat de ze de handelaar mijn site had laten zien en die man was op dit artikel over sangiovese gestoten. De Cimbolo heft iets langer op (nieuwer) hout gelegen dan de Stucchio dus ik ben heel benieuwd naar het resultaat. Nomen est omen zeiden de Romeinen al. De Cimbolo symboliseert dat de mooiste dingen soms onverwacht je pad kruisen mits wat geduld.

***Wie het geduld nog heeft om meer te weten over de slag bij het Trasimeense kan hieronder genieten van een filmpje.


Beluister meer afleveringen

bottom of page